Zagrożenie epidemią koronawirusa

Fragment dotyczący zgromadzeń religijnych 

3) pkt 3, polegają na obowiązku zapewnienia, aby w trakcie sprawowania kultu religijnego, w tym czynności lub obrzędów religijnych, na danym terenie lub w danym obiekcie znajdowało się łącznie, zarówno wewnątrz, jak i na zewnątrz pomieszczeń, nie więcej niż:

a) 50 osób, wliczając w to uczestników i osoby sprawujące kult religijny lub osoby dokonujące pochowania lub osoby zatrudnione przez zakład lub dom pogrzebowy w przypadku pogrzebu – w okresie od dnia 12 kwietnia 2020 r. do odwołania,

b) 5 uczestników, oprócz osób sprawujących kult religijny lub osób dokonujących pochowania, lub osób zatrudnionych przez zakład lub dom pogrzebowy w przypadku pogrzebu – w okresie od dnia 1 kwietnia 2020 r. do dnia 11 kwietnia 2020 r. 2

Penitencjaria Apostolska udzieliła odpustu specjalnego wiernym dotkniętym chorobą zakaźną spowodowaną koronawirusem, a także pracownikom służby zdrowia, członkom rodzin i wszystkim tym, którzy opiekują się osobami zakażonymi.
W Dekrecie Penitencjarii Apostolskiej czytamy, że odpustu specjalnego udziela się wiernym cierpiącym na koronawirusa, którzy podlegają kwarantannie na polecenie władz sanitarnych w szpitalach lub we własnych domach. Warunkiem uzyskania takiego odpustu jest brak przywiązania do grzechu oraz duchowa łączność poprzez środki masowego przekazu z celebracją Mszy Świętej, odmawianiem Różańca Świętego, pobożną praktyką Drogi Krzyżowej lub innymi formami pobożności. A także wtedy gdy wierni przynajmniej odmówią Wyznanie Wiary, Modlitwę Pańską i pobożne wezwanie do Najświętszej Maryi Panny, „ofiarując tę próbę w duchu wiary w Boga i miłości wobec swoich braci i sióstr, z wolą wypełnienia zwykłych warunków (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna i modlitwa w intencji Ojca Świętego) tak szybko, jak będzie to możliwe”.
Odpust zupełny na tych samych warunkach mogą uzyskać również pracownicy służby zdrowia, członkowie rodzin i wszyscy, którzy, narażając się na ryzyko zarażenia, opiekują się chorymi na koronawirusa.
Ponadto odpust zupełny mogą uzyskać także wierni, „którzy ofiarują nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, lub Adorację Eucharystyczną, lub lekturę Pisma Świętego przez co najmniej pół godziny, lub odmówienie różańca świętego, lub pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej, lub odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego, w intencji przebłagania Boga Wszechmogącego o koniec epidemii, ulgę dla tych, którzy cierpią i zbawienie wieczne dla tych, których Pan powołał do siebie”.
Tym, którzy nie mogą przyjąć sakramentu namaszczenia chorych i wiatyków, zostaje udzielony „odpust zupełny w chwili śmierci, pod warunkiem, że byli należycie dysponowani i zwykle za życia modlili się”. W celu uzyskania tego odpustu Penitencjaria Apostolska zaleca używanie krzyża.
BP KEP
_____________________
Dekret Penitencjarii Apostolskiej odnośnie przyznania specjalnych odpustów dla wiernych w obecnej sytuacji pandemii, 20.03.2020 r.
PENITENCJARIA APOSTOLSKA
DEKRET
Wiernym dotkniętym chorobą zakaźną spowodowaną Covid-19, powszechnie znaną jako koronawirus, a także pracownikom służby zdrowia, członkom rodzin i wszystkim tym, którzy w jakimkolwiek charakterze, także poprzez modlitwę, opiekują się nimi, udziela się daru specjalnych odpustów.
„Weselcie się nadzieją! W ucisku bądźcie cierpliwi, w modlitwie – wytrwali” (Rz 12, 12). Słowa napisane przez św. Pawła do Kościoła w Rzymie rozbrzmiewają w całej historii Kościoła i ukierunkowują myśli wiernych w obliczu wszelkich cierpień, chorób i nieszczęść.
Obecna chwila, w której cała ludzkość zagrożona niewidzialną i podstępną chorobą, która od pewnego czasu stała się częścią życia każdego człowieka, naznaczona jest dzień po dniu dręczącymi obawami, nowymi niepewnościami, a przede wszystkim powszechnym cierpieniem fizycznym i moralnym.
Kościół, idąc za przykładem swego Boskiego Mistrza, zawsze troszczył się o chorych. Jak wskazał św. Jan Paweł II, sens ludzkiego cierpienia jest dwojaki: „Jest nadprzyrodzony, ponieważ zakorzenia się w Boskiej tajemnicy Odkupienia świata. Jest równocześnie głęboko ludzki, ponieważ człowiek odnajduje w nim siebie, swoje człowieczeństwo, swoją godność, swoje posłannictwo” (List apostolski Salvifici Doloris, 31).
Również papież Franciszek w tych ostatnich dniach okazał swoją ojcowską bliskość i ponowił swoje zaproszenie do nieustannej modlitwy za chorych na koronawirusa.
Aby wszyscy ci, którzy cierpią z powodu Covid-19, właśnie w tajemnicy tego cierpienia odkryli na nowo „samo odkupieńcze cierpienie Chrystusa” (tamże, 30), Penitencjaria Apostolska, ex auctoritate Summi Pontificis, ufając słowu Chrystusa Pana i uznając w duchu wiary, że obecną epidemię należy przeżywać w duchu osobistego nawrócenia, udziela daru odpustów zgodnie z następującym zarządzeniem.
Udziela się odpustu zupełnego wiernym cierpiącym na koronawirusa, którzy podlegają kwarantannie na polecenie władz sanitarnych w szpitalach lub we własnych domach, jeśli w duchu oderwanym od jakiegokolwiek grzechu, zjednoczą się duchowo poprzez środki masowego przekazu z celebracją Mszy Świętej, odmawianiem Różańca Świętego, pobożnej praktyki Drogi Krzyżowej lub innych form pobożności, a przynajmniej odmówią Wyznanie Wiary, Modlitwę Pańską i pobożne wezwanie do Najświętszej Maryi Panny, ofiarując tę próbę w duchu wiary w Boga i miłości wobec swoich braci i sióstr, z wolą wypełnienia zwykłych warunków (spowiedź sakramentalna, komunia eucharystyczna i modlitwa w intencji Ojca Świętego) tak szybko, jak będzie to możliwe.
Pracownicy służby zdrowia, członkowie rodzin i wszyscy ci, którzy za przykładem Dobrego Samarytanina, narażając się na ryzyko zarażenia, opiekują się chorymi na koronawirusa według słów Boskiego Odkupiciela: „Nikt nie ma większej miłości od tej, gdy ktoś życie swoje oddaje za przyjaciół swoich” (J 15, 13), otrzymają ten sam dar odpustu zupełnego na tych samych warunkach.
Ponadto, Penitencjaria Apostolska udziela odpustu zupełnego na tych samych warunkach z okazji obecnej epidemii światowej nawet tym wiernym, którzy ofiarują nawiedzenie Najświętszego Sakramentu, lub Adorację Eucharystyczną, lub lekturę Pisma Świętego przez co najmniej pół godziny, lub odmówienie różańca świętego, lub pobożne odprawienie Drogi Krzyżowej, lub odmówienie Koronki do Miłosierdzia Bożego, w intencji przebłagania Boga Wszechmogącego o koniec epidemii, ulgę dla tych, którzy cierpią i zbawienie wieczne dla tych, których Pan powołał do siebie.
Kościół modli się za tych, którzy nie mogą przyjąć sakramentu namaszczenia chorych i wiatyków, powierzając Bożemu miłosierdziu wszystkich i każdego z osobna na mocy komunii świętych i udziela wiernym odpustu zupełnego w chwili śmierci, pod warunkiem, że byli należycie dysponowani i zwykle za życia modlili się (w tym przypadku Kościół uzupełnia trzy zwyczajowe warunki). W celu uzyskania tego odpustu zaleca się używanie krucyfiksu lub krzyża (por. Enchiridion indulgentiarum, nr 12).
Niech Najświętsza Maryja Panna, Matka Boga i Kościoła, Uzdrowienie Chorych i Wspomożycielka Wiernych, nasza Orędowniczka, pomoże cierpiącej ludzkości, oddalając od nas zło tej pandemii i wyjednując nam wszelkie dobro niezbędne dla naszego zbawienia i uświęcenia.
Niniejszy dekret jest ważny niezależnie od wszelkich przepisów stanowiących inaczej.
W Rzymie, w siedzibie Penitencjarii Apostolskiej, 19 marca 2020 roku.
Kard. Mauro Piacenza
Penitencjarz Większy
Ks. Prał. Krzysztof Nykiel
Regens

ŚWIĘTE TRIDUUM PASCHALNE

WIELKI CZWARTEK. MSZA WIECZERZY PAŃSKIEJ 1. Należy opuścić obrzęd obmycia nóg (mandatum). 2. Na zakończenie Mszy Wieczerzy Pańskiej nie przenosi się Najświętszego Sakramentu, pozostaje On w głównym tabernakulum. Nie oznacza to jednak rezygnacji z przygotowania tzw. ciemnicy, której dekoracja będzie ukazywała wydarzenie pojmania i uwięzienia. Po umieszczeniu Najświętszego Sakramentu w tabernakulum przewodniczący wraz z posługującymi klęka przed nim. Następuje śpiew hymnu Sław, języku tajemnicę. Następnie kapłan pozostaje chwilę w cichej adoracji, po czym on i posługujący przyklękają i powracają do zakrystii. Jeśli tabernakulum znajduje się poza przestrzenią prezbiterium, do miejsca jego instalacji przechodzi tylko przewodniczący liturgii. 3. Nie należy używać kadzidła. Po zakończeniu liturgii obnaża się ołtarz. Przed tabernakulum pozostawiamy jedynie rozłożony korporał. 4. Celem umożliwienia wiernym indywidualnej modlitwy należy podtrzymać zwyczaj wielkoczwartkowej adoracji.

WIELKI PIĄTEK MĘKI PAŃSKIEJ 1. Do Modlitwy Powszechnej w czasie Liturgii należy dodać wezwania odnoszące się do sytuacji pandemii przygotowane dla Diecezji Kieleckiej, które stosujemy jako modlitwa nr 10 (nie wprowadzamy tego wezwania jako dodatkowego, aby nie dublować tekstu o podobnej wymowie). 2. Część druga: Adoracja Krzyża. Należy użyć formy drugiej (zob. MR s. 141nn). Nie należy wnosić krzyża w procesji, ale umieścić go w prezbiterium przed rozpoczęciem liturgii. Nie ma ucałowania krzyża zarówno przez celebransa, jak i pozostałych uczestników liturgii. Po odsłonięcie krzyża i zakończeniu śpiewu przewidzianego na ten moment, kapłan ukazuje wszystkim krzyż do adoracji. Wszyscy pozostają w postawie klęczącej zachowując milczenie. 3. Cześć Krzyżowi należy oddawać przez głęboki skłon lub przyklęknięcie. 4. Nie należy pozostawiać krzyża w miejscu gdzie dostępny byłby on do ucałowania. 5. W celu umożliwienia poszczególnym wiernym indywidualnej modlitwy należy podtrzymać zwyczaj adoracji Najświętszego Sakramentu przy Grobie Pańskim. 6. Ofiara na utrzymanie Bazyliki Grobu Bożego w Jerozolimie, która miała miejsce w tym dniu, zostaje przełożona na niedzielę 13 września br.

WIELKA SOBOTA Nie należy organizować błogosławieństwa pokarmów na stół wielkanocny w parafiach – zarówno w świątyniach, jak i w miejscach poza nimi. Obrzęd błogosławieństwa pokarmów przed niedzielnym posiłkiem jest dostępny na stronie internetowej Diecezji Kieleckiej, należy umieścić go również na stronach parafialnych.

WIGILIA PASCHALNA W WIELKĄ NOC Pomimo sprawowania liturgii Wigilii Paschalnej bez obecności licznych wiernych należy zachować przepisy dotyczące pory celebracji. Należy pamiętać o zakończeniu adoracji przed Najświętszym Sakramentem umieszczonym w grobie Pańskim przed rozpoczęciem liturgii Wigilii Paschalnej.

1. Liturgia światła Należy pominąć rozpalanie ognia i procesję do ołtarza. Świątynia pozostaje zatem oświetlona. Paschał umieszczamy przed rozpoczęciem liturgii w prezbiterium. Celebracje rozpoczynamy znakiem krzyża i pozdrowieniem wiernych. Można użyć zachęty podanej na Wigilię Paschalną w MR nr 8, s. 151, po nim następuje przygotowanie paschału jak w pkt. 10-12 (paschał należy zapalić od wcześniej przygotowanej płonącej świecy). Następuje śpiew Orędzia Wielkanocnego. Nie należy stosować okadzeń.

2. Liturgia słowa Pozostaje bez zmian. 3. Liturgia chrzcielna Należy zachować jedynie odnowienie przyrzeczeń chrzcielnych, bez pokropienia wodą. Pomija się litanię do Wszystkich Świętych, błogosławieństwo wody chrzcielnej i błogosławieństwa wody do pokropienia. Jeśli w najbliższym czasie celebrowany będzie sakrament chrztu świętego, błogosławieństwo wody odbywa się za każdym razem, bez jej przechowywania (należy użyć formuły błogosławieństwa wody na wszystkie okresy roku wersja „B” lub „C”; zob. Obrzędy chrztu dzieci dostosowane do zwyczajów diecezji polskich, s. 41- 43).

4. Liturgia Eucharystyczna Pozostaje bez zmian. Należy zwrócić uwagę na stosowną ilość komunikantów konsekrowanych w tym dniu, tak aby nie przechowywać nadmiernych ilości. Po zakończeniu Liturgii Eucharystycznej i błogosławieństwie nie należy na nowo umieszczać Najświętszego Sakramentu do adoracji.

5. Procesja rezurekcyjna W miejsce procesji rezurekcyjnej na zakończenie liturgii należy udzielić błogosławieństwa Najświętszym Sakramentem przed drzwiami kościoła, a następnie zachować porządek wskazany w Mszale Rzymskim, jak po powrocie procesji do ołtarza głównego (Zob. MR: Procesja rezurekcyjna, nr 71). Tę samą formę zachowujemy zarówno wtedy, gdy procesja rezurekcyjna do tej pory miała miejsce na zakończenie Wigilii Paschalnej, jak i przed rozpoczęciem Mszy świętej w Niedzielę Wielkanocną o poranku (w tym przypadku również pomijamy procesję a stosujemy powyższe wskazania).

6. Komunia święta poza Mszą świętą W czasie Triduum Paschalnego Komunię św. poza Mszą św. można rozdzielać wiernym od zakończenia Mszy św. Wieczerzy Pańskiej aż do rozpoczęcia Liturgii Wielkiego Piątku. Nie należy tego czynić po zakończeniu celebracji tego dnia aż do Wigilii Paschalnej. Zarówno w tym dniu, jak każdym innym, kiedy możliwe jest rozdzielania Komunii św. poza Mszą św., należy zachować obowiązujące zasady przewidziane przez Obrzędy Komunii św. poza Mszą św.: akt pokuty, odczytanie Słowa Bożego, Modlitwa Pańska, Obrzęd Komunii, modlitwa końcowa oraz błogosławieństwo.




† Jan Piotrowski BISKUP KIELECKI


Ks. Adam Perz KANCLERZ KURII

„Ten czas jest dla nas wszystkich, wierzących i niewierzących, szczególnym wezwaniem do wzajemnej odpowiedzialności, solidarności i sprawiedliwości” – czytamy w oświadczeniu Rady ds. Społecznych Konferencji Episkopatu Polski, podpisanym przez jej przewodniczącego abp. Józefa Kupnego. Rada podziękowała wszystkim, którzy „pełniąc swą publiczną służbę, stają na pierwszej linii zmagań o nasze zdrowie i życie”.

Czas odpowiedzialności, solidarności, sprawiedliwości

Oświadczenie Rady ds. Społecznych Konferencji Episkopatu Polski

Niepokój o życie i zdrowie, jakiego wspólnie doświadczamy, jest dla Kościoła przede wszystkim wezwaniem do głoszenia Dobrej Nowiny i do pomocy charytatywnej. Tak jak w podobnych sytuacjach przez wieki, tak i dziś, czekając na święty czas Paschy, ufni w Boże Miłosierdzie, powtarzamy słowa psalmu: „Chociażbym chodził ciemną doliną, zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną”. Zarazem jednak, to wszystko co dziś przeżywamy, jest także swoistym społecznym znakiem czasu. Ten czas jest dla nas wszystkich, wierzących i niewierzących, szczególnym wezwaniem do wzajemnej odpowiedzialności, solidarności i sprawiedliwości. 1. Odczytując ten szczególny znak czasu, wyrażamy szacunek i uznanie dla wszystkich, którzy w tych dniach, pełniąc swą publiczną służbę, stają na pierwszej linii zmagań o nasze zdrowie i życie. Poświęcenie lekarzy, białego personelu, ratowników, laborantów i wszystkich pracowników służby zdrowia, zaangażowanie służb odpowiedzialnych za nasze bezpieczeństwo, wreszcie codzienny trud pracowników handlu, przedsiębiorców, służb komunalnych, transportu i wszystkich tych zawodów, bez których nasze życie nie byłoby dziś możliwe – to bezcenny dar, za który winniśmy głęboką wdzięczność. To także wielka lekcja poświęcenia, miłości bliźniego i patriotyzmu. Pochylając się z uznaniem przed tym poświęceniem, powinniśmy zarazem przyznać, że budując nowoczesne społeczeństwo i gospodarkę opartą o wiedzę, często nie potrafiliśmy, jako państwo i społeczeństwo, właściwie docenić trudu tych wszystkich, dzięki którym, ciesząc się zdrowiem i bezpieczeństwem, łamać możemy nasz codzienny chleb. Ich dzisiejsza postawa nie może być zapomniana i domaga się sprawiedliwego uznania i wynagrodzenia. Dzisiaj i w przyszłości. 2. Trudny czas, który wspólnie przeżywamy, ujawnia też ogromne pokłady naszej empatii i solidarności. W trosce o życie najbardziej zagrożonych, jako państwo i społeczeństwo, zgodziliśmy się na znaczne ograniczenie naszego życia publicznego i gospodarczego, pozostając w naszych domach i rezygnując z naszej codziennej aktywności. Nie brak też przejawów solidarności wobec tych wszystkich, którzy zamknięci w swych domach, szczególnie potrzebują pomocy. Dostrzegając i doceniając tę naszą dotychczasową empatię i solidarność, trzeba jednak podkreślić, że najtrudniejszy z niej egzamin jest dopiero przed nami. 3. Pozostawanie przez dłuższy czas w ścianach rodzinnego mieszkania czy domu wielu z nas doświadczać może jako uciążliwą separację i pozbawienie społecznych relacji, zawodowej aktywności, rekreacji czy życia kulturalnego. Ten trud to dziś jednak bardzo konkretny przejaw i wymóg naszej miłości bliźniego, odpowiedzialności i patriotyzmu. Dlatego zwracamy się do wszystkich, wierzących i niewierzących, młodszych i starszych, o dalsze cierpliwe podejmowanie tego szlachetnego wysiłku, w formie określonej przez władze publiczne. Pragniemy też zauważyć, że wielu z nas nie może dziś schronić się w zaciszu swojego domu, bo pełni publiczną służbę w szpitalach, gabinetach lekarskich, karetkach pogotowia, na posterunkach, czy w sklepach. Pozostając w domach, wspieramy ich oraz ich poświęcenie.
4. Trzeba też dostrzec, że nierównomiernie rozłożony jest społeczny i ekonomiczny ciężar ograniczeń, na które słusznie się zdecydowaliśmy. Jedni bowiem z nas otrzymują i otrzymywać będą pensje czy świadczenia społeczne, a inni, w tym kupcy, rzemieślnicy, przedsiębiorcy, czy pracownicy wolnych zawodów, którzy swą pracą nasz wspólny dochód dotąd współtworzyli, wraz ze swymi rodzinami, pozbawieni być mogą środków do życia. Niezbędne wyłączenie całych gałęzi gospodarki, usług, kultury, sportu czy rekreacji, w bliskiej przyszłości przynieść może likwidację wielu miejsc pracy i pauperyzację znacznych grup społecznych. Ta wyjątkowa sytuacja wymaga zatem wyjątkowych działań. Dlatego z uznaniem przyjąć należy zaakceptowane przez całą klasę polityczną zapowiedzi władz dotyczące pomocy dla przedsiębiorców i osób samozatrudnionych. Niewykluczone też, że szukanie sprawiedliwego sposobu rozłożenia ciężarów kryzysu, w jakim się znaleźliśmy, wymagać będzie dalszych odważnych, a czasem i trudnych, decyzji politycznych, także tych związanych z polityką podatkową i społeczną. Niezależnie jednak od niezbędnych działań państwa, potrzebna też będzie nasza międzyludzka solidarność. Zwracamy się więc do organizacji społecznych i charytatywnych, samorządów, instytucji pozarządowych i parafii, o przygotowywanie nas już dziś na ten trudny egzamin, który dopiero jest przed nami. 5. Wszystko to sprawia, że pilną potrzebą chwili wydaje się także ograniczenie i czasowe zawieszenia wszelkiej rywalizacji politycznej tak, aby politycy wszystkich obozów politycznych mogli dziś wspólnie szukać najlepszych rozwiązań oraz budować dla nich szeroką społeczną akceptację. Podobnie pilną potrzebą jest dziś odpowiedzialność w sferze komunikacji i debaty publicznej. W tym szczególnym momencie mamy prawo oczekiwać od władzy koniecznych działań oraz informacji dotyczącej stanu zagrożenia. Swoją ważną rolę mają też do odegrania dziennikarze, w sposób obiektywy i niezależny informujący społeczeństwo. Jednocześnie, pożądane w debacie publicznej jest dziś także pewne samoograniczanie się, tak, aby toczone w niej codzienne spory, polemiki, a czasem osobiste ataki, czy tym bardziej fałszywe oskarżenia, nie zamykały drogi do tego, czego jako wspólnota potrzebujemy dziś najbardziej: odpowiedzialności, solidarności i sprawiedliwości.


+ Józef Kupny

Arcybiskup Metropolita Wrocławski Przewodniczący Rady ds. Społecznych Konferencji Episkopatu Polski  

Wrocław, 26 marca 2020 r.

W związku z epidemią koronawirusa organy państwowe zdecydowały, że w Mszy Świętej lub innym obrzędzie religijnym nie będzie mogło uczestniczyć jednocześnie więcej niż 5 osób, nie licząc osób sprawujących posługę. Mając na uwadze zdrowie i życie wszystkich Polaków, proszę o uwzględnienie tego faktu w kontekście nadchodzących celebracji, w tym liturgii Wielkiego Tygodnia – podkreśla w komunikacie przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski abp Stanisław Gądecki.

W związku z epidemią koronawirusa organy państwowe zdecydowały, że w Mszy Świętej lub innym obrzędzie religijnym nie będzie mogło uczestniczyć jednocześnie więcej niż 5 osób, nie licząc osób sprawujących posługę (por. www.gov.pl). Mając na uwadze zdrowie i życie wszystkich Polaków, proszę o uwzględnienie tego faktu w kontekście nadchodzących celebracji, w tym liturgii Wielkiego Tygodnia.
Jednocześnie kolejny raz zachęcam wszystkich wiernych do łączenia się w modlitwie ze wspólnotą Kościoła za pośrednictwem transmisji w środkach społecznego przekazu.
Ufajmy, że dzięki modlitwie oraz wysiłkom nas wszystkich, jak najszybciej będziemy mogli cieszyć się na nowo wspólną celebracją w naszych kościołach.
Powierzając po raz kolejny Panu Bogu naszą Ojczyznę i wszystkich Polaków w kraju i za granicą, poprosiłem kardynała Manuela José Macário do Nascimento Clemente, przewodniczącego Konferencji Episkopatu Portugalii, aby włączył również Kościół w Polsce w akt zawierzenia, którego ma dokonać w Sanktuarium Matki Bożej w Fatimie dnia 25 marca 2020 roku.
W tym bardzo trudnym czasie ogarniam wszystkich moją modlitwą, zwłaszcza osoby starsze, chore i samotne. Równocześnie zachęcam do solidarnego podejmowana uczynków miłosiernych wobec osób potrzebujących.
Z pasterskim błogosławieństwem,
Abp Stanisław Gądecki
Arcybiskup Metropolita Poznański
Przewodniczący Konferencji Episkopatu Polski
Wiceprzewodniczący Rady Konferencji Episkopatów Europy (CCEE)
Warszawa, dnia 24 marca 2020 roku

W tym roku w Wielką Sobotę nie będzie tradycyjnego poświęcenia pokarmów wielkanocnych w kościołach i na wioskach. Przed rozpoczęciem śniadania wielkanocnego zaleca się, aby w domach odmówić w gronie rodziny przygotowane modlitwy .

W związku z zagrożeniem epidemicznym ogłoszonym przez władze państwowe w dniu 13 marca oraz zarządzeniami Rady Stałej Konferencji Episkopatu Polski oraz ks. bisupa ordynariusza kieleckiego odwołuję rekolecje parafiane, które miały się rozpocząć w niedzielę 15 marca oraz spowiedź z udziałem księży z dekanatu. Rekolekcje odbędą się w innym terminie, jeśli to będzie możliwe to przed świętami, a jeśli nie to przed uroczystością odpustową w lipcu. Do sakramentu pokuty i pojednania wierni mogą przystępować przed każdą mszą świętą w niedzielę i święta. Msze święte zamówione na czas rekolekcyjny będą odprawiane według grafiku, ale nie będzie nauk rekolekcyjnych ani 'masowej spowiedzi'. Obowiązuje dyspensa udzielona przez księdza biskupa Ordynariusza Kieleckiego

Wprowadzamy też ogólne zasady uczestnictwa w liturgii zalecane przez Konferencję Episkopatu Polski:

Mając na uwadze zagrożenie zdrowia oraz życia (zgodnie z kan. 87 § 1, kan. 1245 i kan. 1248 § 2 Kodeksu Prawa Kanonicznego), rekomendujemy biskupom diecezjalnym udzielenie dyspensy od obowiązku niedzielnego uczestnictwa we Mszy Świętej do dnia 29 marca br. następującym wiernym:
a. osobom w podeszłym wieku,
b. osobom z objawami infekcji (np. kaszel, katar, podwyższona temperatura, itp.),
c. dzieciom i młodzieży szkolnej oraz dorosłym, którzy sprawują nad nimi bezpośrednią opiekę,
d. osobom, które czują obawę przed zarażeniem.
Skorzystanie z dyspensy oznacza, że nieobecność na Mszy niedzielnej we wskazanym czasie nie jest grzechem. Jednocześnie zachęcamy, aby osoby korzystające z dyspensy trwały na osobistej i rodzinnej modlitwie. Zachęcamy też do duchowej łączności ze wspólnotą Kościoła poprzez transmisje radiowe, telewizyjne lub internetowe.
W czasie liturgii do dnia 29 marca br. należy przestrzegać w kościołach następujących zasad:
a. kapłani i nadzwyczajni szafarze Komunii Świętej przed rozpoczęciem liturgii powinni dokładnie umyć ręce i kierować się zasadami higieny,
b. przypominamy, że przepisy liturgiczne Kościoła przewidują przyjmowanie Komunii Świętej na rękę, do czego teraz zachęcamy,
c. znak pokoju należy przekazywać przez skinienie głowy, bez podawania rąk,
d. cześć Krzyżowi należy oddawać przez przyklęknięcie lub głęboki skłon, bez kontaktu bezpośredniego,
e. należy powstrzymać się ponadto od oddawania czci relikwiom poprzez pocałunek lub dotknięcie,
f. na kratki konfesjonałów należy nałożyć folie ochronne,
g. rezygnujemy z napełniania kropielnic kościelnych wodą święconą.
W obecnej sytuacji przypominamy, że „tak jak szpitale leczą choroby ciała, tak kościoły służą m.in. leczeniu chorób ducha, dlatego jest niewyobrażalne, abyśmy nie modlili się w naszych kościołach” (Komunikat Przewodniczącego Konferencji Episkopatu Polski, abp. S. Gądeckiego, 10.03.2020). W związku z tym zachęcamy wszystkich wiernych, aby poza liturgią nawiedzali kościoły na gorliwą modlitwę osobistą. Polecamy duszpasterzom:
a. aby kościoły pozostawały otwarte w ciągu dnia,
b. aby kapłani troszczyli się o dodatkowe okazje do spowiedzi i adoracji Najświętszego Sakramentu,
c. aby – przy zachowaniu należytych zasad higieny – kapłani i nadzwyczajni szafarze odwiedzali chorych i starszych parafian z posługą sakramentalną.
Jednocześnie informujemy, że do dnia 29 marca br.:
a. liturgie z udzieleniem sakramentu bierzmowania przeniesione zostają na terminy późniejsze,
b. zawieszone zostają pielgrzymki maturzystów na Jasną Górę oraz rekolekcje szkolne organizowane przez parafie. Jednocześnie prosimy środki społecznego przekazu oraz duchownych o propozycje rekolekcji w Internecie, które w ten sposób mogą być przeżywane w domu,
c. sprawy rekolekcji dla dorosłych oraz organizację innych spotkań pozostawia się roztropnemu rozeznaniu księży proboszczów.